Voor het licht aangaat

Er is een moment, vlak vóór de kerstdagen.
De agenda’s zijn grotendeels gevuld, de boodschappenlijstjes groeien, en de eerste tekenen van kerst dienen zich aan.

Het zijn de dagen waarin wij vooruitkijken.
Naar wie wij zien.
Waar wij zijn.
Met wie wij zijn.

En vaak doen wij dat zonder er echt bij stil te staan.

De vanzelfsprekendheid van vol

Voor veel mensen zijn de kerstdagen gevuld.
Met familie. Met gesprekken die door elkaar lopen. Met stoelen die worden aangeschoven en tradities die zich herhalen, jaar na jaar.

En ergens onderweg maken wij keuzes.
Wie nodigen wij uit.
Wie hoort erbij.
Wat wij dit jaar wel doen — en wat niet.

Soms heel bewust.
En soms ook gewoon… vanzelf.

Want soms heb je geen zin om iemand erbij te vragen.
Niet uit hardheid, maar uit behoefte aan rust.
Omdat je het klein wilt houden.
Omdat je “alleen met familie” wilt zijn.
Omdat het anders voelt, schuurt, of de dynamiek verandert.

Dat is menselijk.
En begrijpelijk.

Wat wij niet altijd zien

Maar terwijl wij vooruitkijken naar volle dagen,
zijn er ook mensen voor wie deze periode juist stiller wordt.

Niet perse leeg, maar stiller dan zij zouden willen.
Mensen die iemand missen.
Of iemand zijn kwijtgeraakt.
Of simpelweg geen plek hebben waar zij vanzelfsprekend bij aanschuiven.

Eenzaamheid tijdens de feestdagen is voor veel mensen een stille realiteit,
juist in de periode waarin verbondenheid zo zichtbaar wordt.

Eenzaamheid komt zelden luid binnen.
Zij sluipt mee met de kerstverlichting,
zit in de reclames,
in de verhalen van anderen,
in het idee dat iedereen ergens hoort — behalve jij.

Het ongemakkelijke midden

Misschien is dat wel waarom wij er liever niet te lang bij stilstaan.
Omdat het confronteert.
Omdat het ons iets vraagt waar wij niet altijd ruimte voor voelen.

En toch…
verbinding ontstaat niet alleen door grote gebaren.

Soms is het klein.
Een berichtje.
Een kaart.
Een gedachte die wordt uitgesproken in plaats van ingeslikt.

Niet om iemand “te redden”.
Niet om iets goed te maken.
Maar om te laten weten: je bent niet vergeten.

Misschien is dit dat moment

Misschien lees je dit en voel je niets bijzonders.
En misschien voel je heel even een aarzeling.
Een naam die door je hoofd schiet.
Een gezicht.

Dat is geen opdracht.
Dat is een uitnodiging.

Niet om jou kerst anders te maken.
Maar om jouw aandacht iets ruimer te laten zijn.

Merk je dat de feestdagen spanning of gemis oproepen in relaties of gezinnen? Lees dan ook meer over mijn werkwijze als relatiekundige.

---

Afbeelding: eenzaamheid tijdens de feestdagen – kerst en alleen zijn

Voor wie meer wil lezen over eenzaamheid in Nederland: cijfers en achtergrondinformatie zijn te vinden via CBS.