Er bestaat vandaag een speelse dag: Pretend To Be A Time Traveler Day.
Voor mij voelt deze dag als een uitnodiging om terug te kijken op ouderschap juist omdat familiesystemen door de jaren heen zoveel bewegen. Terwijl ik dat hoorde, dacht ik meteen aan hoe wij als ouders telkens een nieuwe versie van onszelf ontmoeten, en hoe de beweging van mijn eigen systeem mij door de jaren heen heeft gevormd en meegenomen.
Als ik terug zou reizen in de tijd, dan zou ik gaan naar de momenten waarop mijn jongens nog zó klein waren.
Waar huid-op-huid contact, eindeloze knuffels, wandelen met een slapend hoofdje op mijn schouder en het samen ontdekken van de allerkleinste dingen genoeg waren voor een hele dag vervulling.
Bij elke nieuwe ervaring van mijn zonen leerde ik om te vertragen.
Hun tempo was mijn kompas.
Er was geen haast. Geen moeten. Alleen aandacht. En verbinding.
En nu, jaren later, merk ik hoe niet alleen kinderen groeien, maar hoe hele familiesystemen meebewegen.
Hoe rollen verschuiven, hoe dynamieken veranderen, hoe wij als ouders soms opnieuw mogen zoeken naar onze plek.
Soms helpt het om jezelf even de vraag te stellen: als ik nú een tijdreiziger was, naar welk moment in mijn gezin zou ik teruggaan — en wat zou ik mijn vroegere zelf willen influisteren?
Misschien herken jij dat ook.
Dat er fases zijn waarin het haast lijkt alsof het systeem sneller verandert dan jij kunt bijhouden.
Dat je merkt dat de behoeftes van je kind én die van jezelf verschuiven.
En dat er momenten zijn waarop je je afvraagt: wat vraagt deze fase eigenlijk van mij? Meer vertraging, of juist meer duidelijkheid? Meer zachtheid, of een steviger ritme?
Familiesystemen zijn levende organismen.
Ze ademen mee, groeien mee, schuren soms, openen opnieuw.
En ergens onderweg kun je je afvragen welke patronen je misschien bent kwijtgeraakt en welke juist opnieuw ruimte mogen krijgen.
Zoals de kleine rituelen, de aandachtige momenten, of dat ene stuk nabijheid dat in drukke tijden vaak als eerste wegvalt.
Als ik als tijdreiziger terug zou kijken naar die jonge moeder die ik ooit was, zou ik haar niet willen verbeteren of waarschuwen.
Ik zou haar alleen zachtjes fluisteren:
“Je doet het goed.
Blijf voelen.
Blijf vertragen.
En vertrouw erop dat jullie systeem met jullie meegroeit.”
En juist daar, in het terugkijken op ouderschap, zie je soms pas later hoe elke fase nieuwe wijsheid bracht — soms stil, soms onverwacht, maar altijd waardevol.
✨ Een quote om bij stil te staan
“Het leven wordt voorwaarts geleefd, maar achterwaarts begrepen.”
— Søren Kierkegaard
https://plato.stanford.edu/entries/kierkegaard/
Meer over Kierkegaard vind je hier.
Een zachte uitnodiging om met mildheid terug te kijken op wie je was,
en met vertrouwen vooruit te bewegen in het systeem dat met jullie meegroeit.
Wil je meer lezen over ouderschap en familiesystemen? Bekijk ook mijn andere blogs:
https://relatiekundige.nl/blog/
Tijdreizen en terugkijken op ouderschap – Relatiekundige illustratie