World Hello Day – “Het begint met een groet”

In Nieuw Schoonebeek groet je elkaar op straat.
Het is geen afspraak, geen aangeleerde regel, geen verplichting.
Het is gewoon iets dat gebeurt.
Een klein knikje met het hoofd, een glimlach, een “hoi”, soms gevolgd door een kort praatje over het weer, de kinderen, de tuin of iets anders alledaags.

Het lijkt zo simpel.
Maar die eenvoud is precies wat het zo waardevol maakt.

Toen ik later verhuisde naar een wijk in Emmen, deed ik wat ik gewend was: ik groette.
Gewoon. Omdat dat is wat je doet als je iemand ziet.
Maar in het begin gebeurde er iets opmerkelijks.
Er kwam… niets terug.

Geen knikje. Geen glimlach.
Soms zelfs een korte blik weg.
Alsof mijn groet ergens midden in de lucht bleef hangen.

En toch bleef ik groeten.
Dag na dag. Straat na straat.
Omdat groeten niet iets is wat je doet omdat de ander het teruggeeft —
maar omdat het gaat over zien en gezien worden.

En langzaam gebeurde er iets.

De eerste glimlach.
Een man die een keer terug zei: “Mogg’n.”
Een vrouw die even naar mij keek en haar wenkbrauwen omhoog deed, als een kleine erkenning.
En later… de korte praatjes.
Over het weer. De kinderen. De tuin.
En alles wat daarin schuil kan gaan.

Want uit een groet kan zomaar gesprek ontstaan.
Uit een gesprek kan inzicht ontstaan.
En uit inzicht kan verbinding groeien.

In mijn werk zie ik hetzelfde gebeuren.

Wanneer mensen binnenkomen met spanning, verwijdering of verlies van helderheid, is vaak het eerste wat verdwijnt:

Het kleine, alledaagse contact.
Het écht zien van elkaar.
Het groeten, zonder woorden, zonder haast, zonder oordeel.

Wij hebben soms de neiging om pas te praten als het groot is.
Als het pijn doet.
Als wij niet meer weten hoe het verder moet.

Maar verbinding ontstaat niet in het grote.
Verbinding ontstaat in het kleine.

In een blik.
In een zucht.
In een naam die zacht wordt uitgesproken.
In het durven aanwezig zijn bij de ander, zonder meteen te willen oplossen.

In “Hallo.”

World Hello Day herinnert ons eraan:

Dat het kleine begin vaak in de stilte ligt
Dat nabijheid begint met aandacht.
Dat verbinding groeit wanneer iemand jou ziet.

En dat is waar wij elkaar kunnen vinden.

Wanneer heb jij voor het laatst echt een ander begroet?
Niet automatisch. Niet vluchtig.
Maar als mens tot mens?

En wat gebeurde er toen?

Wil je meer weten over mijn werkwijze en begeleiding? Kijk dan op
Pakketten & tarieven – Relatiekundige

World Hello Day – twee mensen groeten elkaar met een zwaai

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *